top of page

צלם: שי הלוי  | المصور: شاي هليڤي | Photographer: Shai Halevi

ביכורים II

بواكير II

Bikkurim II

1-2.2020

Bikkurim, in its second edition, is a bi-annual project aimed at encouraging the activity of young artists in Jerusalem. Unique among its kind in Israel, the project is supported by The New Gallery and features work by eight art school graduates living and working in Jerusalem, whose lives are essentially tied to the city.

The intent and purpose of the exhibition is to constitute a professional platform and provide exposure to these young artists. However, it is nearly impossible to disregard the recurring themes that emerge from the works, be it by chance, or perhaps as a result of the “spirit of the times’ and life in Jerusalem. Drawing from "the site” and its relation to its viewers, each work, in its own way, seeks to leave a physical or suggestive impression on the viewer.

Several of the works on display refer to the gallery’s physical structure, while others focus on Teddy Stadium right above the gallery. Despite the essential differences between the two spaces, both gallery and stadium play an active role in the fabric of life in Jerusalem, functioning, respectively, as monumental sites that allow for the congregation of a large audience, conducting ceremonies, and to which residents arrive with anticipation, among other things, to experience a deeply emotional, ecstatic experience.

Additional works question the space-object-human relation by employing inherently different aesthetic and artistic means. The works in question actively manipulate - in a direct and indirect manner - the visitor, who, in order to fully experience the work, is required to participate in various ways such as walking, turning, leaning, listening, and touching. The visitor therefore becomes a necessary condition for the realization of the exhibited works, a kind of conductor or generator. The works need the viewer to give them life.

Either way, control and absence, exertion of power, subjection to predetermined conditions, compliance with codes and conventions, and ceremonies and body regimes are all present in the works themselves in a multitude of modes and intensity. Some carry a kind of strained atmosphere; suspense, lack of knowledge, and fear of the next moment.

Curator: Sally Haftel Naveh
 

Artists:  Eyal Bitton, Niv Gafni, Nurit Dreamer, Noga Haberman, Dana Tannhuaser, Hanna Qubty, Anat Keinan. 

مفهوم "التوجّه"، التواجد، مصدره الكلمة اللاتينية "orientis"، والتي تعني "الشروق"، والتي اشتق منها مفهوم "orient"، أي الشرق، الذي كانت الخرائط القديمة تشير إليه. عملية ملاءمة الخريطة للصورة الصحيحة من العالم، أي توجيه الخريطة بحيث تتجه نحو الشرق هو ما كان يسمى "التوجّه". لكن بعد اكتشاف البوصلة احتل الشمال المغناطيسي مكان اتجاه الشرق لدى رسّامي الخرائط ذات النزعة الأوروبية. اللاتوجّه هو حالة من انعدام الإدراك المكاني، حيث نفقد الاتجاه الجغرافي، المادي، أو العاطفي، أو المجازي. في كل لحظة معطاة نؤشر المكان الذي نتواجد فيه كجزء من الهويّة الفردانية والجمعية في العالم، مكان يبدو كأنه عالميًا ومموه، بدون تعريفات أو حدود، لكن من الناحية الفعلية فهو يغرق بقضايا الانتماء واللجوء، الأمن والقلق. تعقيدات هويّة المكان وحيّز الحياة والحركة لكل واحد وواحدة منا تُشحذ في الحياة في الشرق الأوسط وفي إسرائيل، دولة حدودها غير مُعرّفة منذ تأسيسها، وربما يشتد الأمر إلحاحًا في القدس، المكان الذي فيه نضال الهويّة هو مصدر الصراع الحالي والتاريخي الذي لا يتوقف، مكان هو موضوع للفانتازيا والأحلام، القداسة والروحانيات، وفي الوقت نفسه مكان للصراعات الدامية والسيطرة والسلطة.

قيمة المعرض: سالي هفتل نافيه
 

الفنّانون: إيال بيطون، نيڤ جفني، نوريت دريمر، نوغا هبرمان، دانا تنهاوزن، حنا قبطي، عنات كينان
 

ביכורים, במהדורתה השניה, היא פרויקט דו-שנתי יחודי מסוגו בארץ, המבקש לעודד יצירה של אמנים צעירים בירושלים. בפרויקט, שזוכה לליווי מקצועי ולתמיכה כספית מהגלריה החדשה טדי, מציגים שמונה בוגרים של בתי ספר לאמנות שנפשם נקשרה בעיר והם חיים ופועלים בה.

מטרתה המוצהרת של התערוכה היא לתת במה ולאפשר חשיפה לאמנים הצעירים, ובכל זאת אי אפשר שלא להבחין בתימות משותפות שעולות מן העבודות, אולי מתוך מקריות, ואולי כתולדה של ׳רוח הזמן׳ והחיים בירושלים. העבודות, כל אחת בדרכה, מבקשות להשפיע פיסית או סוגסטיבית על הצופה. הן שואבות את השראתן מה"אתר" ומהיחסים המתקיימים בינו ובין המבקרים בו.

אחדות מן העבודות מתייחסות למבנה הגלריה ולנתוניה הפיסיים בעוד שאחרות בוחרות להתמקד באצטדיון טדי שנמצא מעליה. על אף ההבדלים המהותיים בין שני המרחבים, גם הגלריה וגם האיצטדיון נוטלים חלק פעיל במרקם החיים בעיר. הם מתפקדים כאתרי התכנסות לקהל רב משתתפים, כמקום לקיום טקסים וכהיכלים מונומנטליים שהתושבים פוקדים תוך ציפיה, בין השאר, לחוות בהם חוויה רגשית עמוקה, לעיתים אף אקסטטית.

עבודות נוספות מתמקדות בשאלת היחס בין חלל-אובייקט-אדם. תוך שימוש באמצעים אמנותיים ואסתטיים שונים בתכלית הן מפעילות מניפולציות - לעיתים באופן ישיר וקונקרטי ולעיתים באופן מרומז - על המבקר. הוא נדרשים לרמות שונות של השתתפות אקטיבית: להתהלך, להסתובב, להישען, להקשיב ולגעת על מנת לחוות את העבודה במלואה. המבקר הופך לתנאי הכרחי להתממשות העבודות, מעין מוליך או מחולל. הן זקוקות לו, הוא מפיח בהן חיים.

כך או כך, חוויות שליטה והיעדרה, הפעלת כוח, הכפפה של סובייקט לתנאים מוכתבים, ציות לקודים ולמוסכמות, טקסיות ומשטור הגוף נוכחים בעבודות בעוצמות ובאופנים שונים. על חלקן שורה מעין אוירה דרוכה של מתח, אי ידיעה וחשש מהרגע הבא.

אוצרת: סאלי הפטל נוה
 

אמנים: אייל ביטון, ניב גפני, נורית דרימר, נוגה הברמן, דאנה טנהאוזר, חנא קופטי, ענת קינן
 

bottom of page