top of page

שכבות קדושות
طبقات مقدّسة
Sacred Strata

נובמבר - דצמבר 2022

צילום: קירה קלצקי | تصوير: كيرا كليتسكي | Photography: Kira Kletsky

צילום ועריכה: נטע מוזס | تصوير وتحرير: نيتاع موزيس | filming and editing: Neta Moses

A contemporary exhibition in an ancient city

Sometimes, when the longing for the Arnona neighborhood of Jerusalem overwhelms me, I listen to the message my father left for me: “Hi, this is Izika, calling you from the center of the universe.” The world’s center: this was the feeling that accompanied life in a city suffused with holiness. Layer upon layer of life, material memories, marks incised by those who arrived to conquer, settle, glorify, pray, safeguard, unify, take and give. Air from Jerusalem. Earth from Jerusalem. Holiness in a container.

 

The exhibition received its title, “Sacred Strata,” after a long walking tour with the participating artists. We met at the Jaffa Gate and for several hours listened attentively to the stories of the stones. We heard about dreams of glory and creativity brought by the new arrivals who attempted to reshape the city in their own image. At the close of the tour day, on our way to the Mamilla Parking Garage, while I was still attempting to ignore the new construction and looking around to see the low roofs of the Yemin Moshe neighborhood one of the artists commented: “Actually, at no point in time did any one person ever succeed in changing the city into something entirely different; everything is simply arranged in layers.”

 

The wonderful proximity between art, design, and archaeology also enables everyone – even without knowledge of dating structures according to the size of the stones – to appreciate the human effort involved in placing a unique shape in a city so overloaded with forms. Jerusalem is no tabula rasa, no canvas waiting to be filled. It is so dense and heavy that sometimes it seems impossible to add anything. Despite its density – and maybe thanks to it – Jerusalem’s intensity creates encounters with powerful human passions. A new creative work in Jerusalem, for Jerusalem, bears with it responsibility and freedom. It cannot be ignored, and each new stratum forms the foundation for a new future.

 

The Edmond de Rothschild Center and The New Gallery Artists’ Studios Teddy, Jerusalem, offered the group of young artists and us the curators a renewed encounter with the city in a secular, contemporary space, at the edge of the parking lot of the soccer stadium. This was a place in which “Teddy,” the legendary mayor of Jerusalem, encountered the tradition of soccer games on the Sabbath. This is the site where yellow and red are not “just colors” on the palette. We are striving to turn the gaze inward to the space, to give ourselves over to the quiet and coolness of the Gallery, passing through a gate made of cardboard, encountering streetlamps, looking deep into the new underground burial areas, touching upon the noise of a weekend soccer game, caressing the set stones, listening attentively to an embroidered narrative, rolling grains of rice between one’s fingers, diving into the very deep Mamilla Pool, into the Arab-Israeli conflict, and exiting through Har Hamenuchot Cemetery, into the disquiet of the Infinite City.

-

Curator: Galit Gaon

Assistant Curator: Reut Kremer-Segal

Participating artists:

Faten Abo Ali | Adi-Chen Jamui | Yuval Naor | Noga Sirota | Yael Pilo | Michael Tzur | Vered Tzin-Kleynman | Mina Reingold | Asa Rikin | Ori Shifrin Anavi

معرض جديد في بلدة قديمة

في بعض الأحيان، عندما يغمرني الحنين إلى حي أرنونا في القدس، أستمع إلى الرسالة التي تركها لي والدي:

"مرحباً! معك أيزيكا، أهاتفك من مركز الكون". مركز العالم، هذا هو الشعور الذي رافق الحياة في مدينة كلها قداسة. طبقة فوق طبقة من الحياة، ذكريات مادية، علامات نقشها أولئك الذين جاءوا من أجل الاحتلال، الاستقرار، المجد ، الصلاة، الأمان، التوحيد، الأخذ والعطاء. هواء من القدس. التراب من القدس. القداسة في وعاء.

 

»طبقات مقدّسة » هو الاسم الذي أطلق على المعرض في أعقاب جولة طويلة على الأقدام مع الفنّانين والفنّانات الشبان. التقينا عند بوابة الخليل واستمعنا لعدة ساعات بشغف لقصص الحجارة. سمعنا عن أحلام المجد والإبداع التي جلبها الوافدون الجدد الذين حاولوا إعادة تشكيل المدينة على صورتهم الخاصة. في ختام الجولة، في طريقنا إلى موقف السيارات ماميلا ، بينما كنت لا أزال أحاول تجاهل البناء الجديد وأتطلع لرؤية الأسطح المنخفضة لحي يمين موشيه، قالت إحدى الفنّانات: «في الواقع، لم ينجح أي شخص، في أي وقت من الأوقات، بتغيير المدينة إلى شيء مختلف تمامًا؛ كل شيء مرتّب ببساطة في طبقات».

 

القرب الرائع بين الفن، التصميم وعلم الآثار، يتيح أيضًا حتى لمن لا تعرف المراحل التاريخيّة حسب جم الأحجار، تثمين الجهد البشري الذي ينطوي عليه تكوين شكل فريد في مدينة مُثقلة. القدس ليست صفحة بيضاء، ليست قماش ينتظر أن يُملأ، إنها كثيفة وثقيلة لدرجة أنه في بعض الأحيان يبدو من المستحيل إضافة أي شيء. على الرغم من الكثافة، وربما بفضلها، توجد فيها كثافة تجمع المبدعين والمبدعات مع عواطف بشرية قوية. عمل إبداعي جديد في القدس، من أجل للقدس، يحمل في طياته المسؤولية والحرية، لا يمكن تجاهله، كل طبقة جديدة تشكلّ الأساس لمستقبل جديد.

 

مركز أدموند دي روتشيلد والجاليري الجديد – ورش الفنّانين تيدي في القدس، عرضتا على مجموعة من الفنّانين

الشباب وعلينا نحن القيّمات على المعرض لقاءً متجددًا مع المدينة في فضاء علمانيّ، معاصر، على طرف موقف

سيارات استاد ملعب كرة القدم تيدي. المكان الذي التقي فيه «تيدي »، الرئيس الأسطوري لمدينة القدس، تقاليد ألعاب كرة القدم أيام السبت، في الموقع حيث لا يكون اللونان الأصفر والأحمر «مجرد ألوان » على اللوحة. نحن نسعى إلى تحويل الأنظار إلى الداخل، إلى الفضاء، الانعماس في هدوء وبرودة الجاليري، المرور طريق بوابة مصنوعة من الورق المقوى، الالتقاء بمصابيح الشارع، النظر بعمق في أكهاف الدفن الجديدة، ملامسة ضوضاء لعبة كرة قدم يوم السبت، تحسس الحجارة المرصّعة، الاصغاء لقصة مطرزة، دحرجة حبات الأرز بين الأصابع، الغوص في بركة ماميلا عميقًا في داخل الصراع والخروج عبر هار همنوحوت، إلى قلق مدينة لانهائية.

-

القيّمة: چليت چئون

القيّمة المساعدة: ريعوت كريمر-سيغال

مشاركون.ات:

فاتن أبو علي | عدي-حين حامو | يوفال ناؤور | نوغا سيروتا | ياعيل بيلو | ميخائيل تسور | فيرد تسين كلايمان | مينا رينغولد | آسَا رِيكِين | أوري شيفرين عنافي 

תערוכה חדשה בעיר ישנה

מדי פעם, כשהגעגועים לשכונת ארנונה בירושלים מציפים אותי, אני מקשיבה להודעה שהשאיר לי אבי: "היי, כאן איזיקה, מתקשר ממרכז העולם". מרכז העולם, זו ההרגשה שליוותה את החיים בעיר שכולה קודש. שכבות שכבות של חיים, זיכרונות חומריים, סימנים שחרטו בה מי שהגיעו לכבוש, לגור, לפאר, להתפלל, לשמור, לאחד, לחלק ולקחת. אוויר מירושלים. חול מעיר הקודש. קדושה בקופסה.

 

"שכבות קדושות" הוא השם שניתן לתערוכה אחרי סיור ארוך עם היוצרות והיוצרים הצעירים המשתתפים בה. נפגשנו בשער יפו ובמשך כמה שעות הקשבנו לסיפורי אבנים. חלומות של פאר ויצירה שהביאו איתם מי שניסו לעצב את העיר בדמותם. בסוף היום, בדרך לחניון ממילא, בעודי מנסה להתעלם מהבנייה החדשה ומחפשת בעיניים את הגגות הנמוכים של ימין משה, אמרה אחת האמניות "בעצם אף אחד, אף פעם, לא הצליח להפוך את העיר לאחרת לגמרי, הכול פשוט מסודר בשכבות".

 

הקִרבה המופלאה בין אמנות, עיצוב וארכיאולוגיה, מאפשרת גם למי שאינה מזהה תקופות היסטוריות על פי גודל האבנים, להעריך את המאמץ האנושי הכרוך בהצבת צורה ייחודית בעיר כל כך עמוסה. ירושלים אינה דף חלק, קנבס שמחכה להתמלא, היא כל כך דחוסה וכבדה עד שלפעמים נדמה שלא יהיה אפשר להוסיף עליה עוד. למרות זאת, ואולי בזכות אותה הדחיסות, יש בה אינטנסיביות שמפגישה יוצרים ויוצרות עם עוצמה אנושית אדירה. יצירה חדשה בירושלים, לירושלים, נושאת איתה אחריות וחופש, לא ניתן להתעלם ממנה וכל שכבה חדשה בה היא בסיס לעתיד חדש.

 

ההזמנה של מרכז אדמונד דה רוטשילד והגלריה החדשה – סדנאות האמנים טדי בירושלים, הציעה לקבוצת היוצרים והיוצרות וגם לנו, מפגש מחודש עם העיר בחלל חילוני, עכשווי, בקצה מגרש חניה של אצטדיון כדורגל – טדי. במקום שבו ראש עיר אגדי נפגש עם מסורת של משחקים בשבת, במקום שבו צהוב ואדום אינם "רק" צבעים על הפלטה, אנחנו מבקשות להפנות מבט פנימה אל החלל, להתמסר לשקט ולקרירות של הגלריה, לעבור דרך שער הקרטון, לפגוש מנורות רחוב, להביט לעומק במערות הקבורה החדשות, לגעת ברעש המשחק של שבת, ללטף את האבנים המשובצות, להקשיב לסיפור רקום, למולל אורז בין האצבעות, לצלול אל בריכת ממילא עמוק עמוק לתוך הקונפליקט ולצאת בהר המנוחות, באי שקט של עיר אין־סופית.

-

אוצרת: גלית גאון

אוצרת משנה: רעות קרמר-סגל

בהשתתפות חברי.ות רשת מרכז אדמונד דה רוטשילד, בוגרי ובוגרות התכנית לפיתוח מקצועי:
פתאן אבו עלי | עדי-חן חמוי | יובל נאור | נגה סירוטה | יעל פילו | מיכאל צור | ורד צין-קליינמן | מינה ריינגולד | אסא ריקין | אורי שיפרין ענבי

bottom of page