The exhibition Up and Down the Mountain is devoted to contemporary local photography, focused on the fundamental link between the artist’s own biography and his or her photographic oeuvre. The exhibition’s basic assumption is that the artist’s personal narrative exists, among other elements, in the space between reality and its representations. This is a significant element in creating the genetic code generating the artist’s subjective observation of objective reality. The artist’s unique perspective is reflected not only in the selection of the subject of the photograph, but in a series of choices accompanying each and every photographic act: choice of camera, format, lens, perspective, and the other elements comprising the final image.
The total of all of the personal gazes making up the current exhibition depict locale, a land, a path, from the lowland, and up and down the mountain. It is neither a circuit nor an entire route, but an act of marking out and coming back, characterizing many of the projects from which the works on view were selected. It is from the biography of each participating artist that the return is derived, the need to come back and make a photograph at the same place, again and again, to return and make more and more careful observations from the site. It is only in this way that the subjects of the photograph are transformed, transitioning from their existence in an average mundane location to existing in a particular, differentiated way.
The repetition leads to the subject of the photograph being severed from its time and place, whether it is landscape, place, or object. This constant return characterizes all of the photographs on view, which do not focus on the culture or history of the subject but in the way in which it activates the artist. This is photography that embodies the past and present simultaneously: it is direct, seemingly flat, yet reflects the photographer’s inner world. The works on view differ greatly from one another, yet in all of them, photography is the means of making a subjective experience come into being and delineate the exclusivity of that experience.
Curator: Etty Schwartz
Artists: David Adika, Ruth Agassi, Boaz Aharonovitch, Ron Amir, Einat Arif-Galanti, Oded Balilty, Michal Bar Or, Rea Ben David, Ariel Hacohen, Youval Hai, Gaston Zvi Ickowicz, Yaakov Israel, Ronit Porat, Eldad Rafaeli, Baruch Rafiach, Michal Rovner, Gustavo Sagorsky, Hadas Satt, Etty Schwartz, Meir Wigoder, Pavel Wolberg, Sharon Yaari, Yuval Yairi, Keren Zaltz
المعرض الحالي طلعة ونزلة الجيل مُكرّس للتصوير المحلي المعاصر، ويركّز على ماهية العلاقة بين السيرة الذاتية للمصور وعملية التصوير التي يقوم بها. الفرضية الأساسية للأعمال في المعرض هي أن بين الواقع وتمثيلاته ثمّة، ضمن أمور أخرى، قصة شخصية للمصور. وهذا عنصر مهم في تشكيل الشيفرة الوراثية التي تنمو منها تأملاته الذاتية في الواقع الموضوعي، تأملات فريدة يتم التعبير عنها ليس عبر اختيار موضوع التصوير فحسب، يل أيضًا عبر سلسلة الخيارات المرافقة لعمل التصوير: اختيار الكاميرا، الاطار، العدسة، المنظور وبقية مركبات التصوير.
مجموعة النظرات الشخصية الوافرة التي تُركّب المعرض ترسم مكانًا، بلدًا، طريقًا. من المنخفض، وطلعة الجبل والعودة. ليس مسارًا دائريًا، كاملًا، بل فعل من التأشير والتكرار، الذي يميّز العديد من المشاريع التي تم اختيار الأعمال من ضمنها. السيرة الذاتية لكل واحد وواحدة من الفنّانين والفنّانات المشاركين هي التي تولّد التكرار، حاجة العودة وتصوير الماكن نفسه مرة تلو المرة، والعودة للتأمل به أكثر وأكثر. فقط هكذا تتحول موضوعات التصوير وتنتقل من وجودها في مكانها الحالي، اليومي، إلى وجودها الفريد المميّز.
يؤدي التكرار إلى انعتاق موضوعة التصوير- المنظر الطبيعي، المكان أو الكائن – عن الزمن والحيّز المتواجد فيهما. وهذا يميّز جميع الصور المشاركة في المعرض، فهي لا تتمحور في ثقافة أو تاريخ موضوعة التصوير، بل في الطريقة التي تعمل فيها على تشغيل الفنّان أو الفنّانة. إنه تصوير يتواجد داخله الماضي والحاضر في الوقت نفسه، تصوير مباشر، كأنه مسطّح لوهلة، ومع ذلك فهو يعكس العامل الداخلي للمصور. تختلف الصور المشاركة في المعرض الواحدة عن الأخرى، ولكن فيها كلها يشكل التصوير وسيلة لتكوين تجرية شخصية وتخطيطها الحصري.
أمينة المعرض: إيتي شڤارتس
المشاركون في المعرض: روتي أچاسي, بوعاز أهرونوڤيتش, عوديد باليلطي, ريع بن داڤيد, ميخال بار أور, أريئيل هكوهن, پاڤيل ولبيرغ, مائير ويچودير, كيرن زالتس, يوڤال حاي, يوڤال يائير, شرون يعاري, يعقوب يسرائيل, غوستاڤو سچورسكي, هداس سات, داڤيد عديقا, رون عمير, عينات عريف چلانتي, رونيت پورات, غوستون تسڤي أيسكوبيتش, ميخال بار أور, إلداد رفائيلي, باروخ رفياح, إيتي شڤارتس
התערוכה במעלה ובמורד ההר מוקדשת לצילום מקומי עכשווי, ומתמקדת במהות הקשר בין הביוגרפיה של האמן ובין מעשה הצילום שלו. הנחת היסוד של העבודות בתערוכה היא שבין המציאות לייצוגים שלה נמצא, בין היתר, סיפורו האישי של הצלם. זהו מרכיב משמעותי ביצירת הקוד הגנטי שממנו צומחת ההתבוננות הסובייקטיבית שלו במציאות האובייקטיבית, התבוננות ייחודית הבאה לידי ביטוי לא רק בבחירת מושא הצילום אלא גם בסדרת הבחירות המלוות כל מעשה צילומי: בחירת המצלמה, הפורמט, העדשה, הפרספקטיבה ושאר מרכיבי הצילום.
שלל המבטים האישיים המרכיבים את התערוכה מציירים מקום, ארץ, דרך. מן השפלה, במעלה ההר ובחזרה. זהו אינו מסלול מעגלי, שלם, אלא פעולה של סימון וחזרה, המאפיינת רבים מהפרויקטים שמתוכם נבחרו העבודות. הביוגרפיה של כל אחד ואחת מהאמנים המשתתפים היא המולידה את החזרה, את הצורך לחזור ולצלם באותו המקום שוב ושוב, לחזור ולהתבונן בו עוד ועוד. רק כך מותמרים מושאי הצילום ועוברים מקיומם במקומם המצוי, היומיומי, אל קיומם הפרטיקולרי, הנבדל.
החזרתיות מובילה לניתוקו של מושא הצילום – נוף, מקום או אובייקט – מהזמן והמרחב שהוא נתון בו. היא מאפיינת את כל התצלומים המופיעים בתערוכה, הם אינם מתמקדים בתרבות או בהיסטוריה של מושא הצילום אלא באופן שבו הוא מפעיל את האמן או האמנית. זהו צילום המקיים בתוכו את העבר ואת ההווה בו בזמן, צילום ישיר, שטוח לכאורה, ויחד עם זאת משקף את עולמו הפנימי של הצלם. העבודות המוצגות בתערוכה שונות מאוד זו מזו, אך בכולן משמש הצילום אמצעי להתהוות חוויה סובייקטיבית ולרישום האקסקלוסיביות שלה.
אוצרת: אתי שוורץ
אמנים: רותי אגסי, בעז אהרונוביץ׳, עודד בלילטי, רע בן דוד, מיכל בראור, אריאל הכהן, פבל וולברג, מאיר ויגודר, קרן זלץ, יובל חי, יובל יאירי, שרון יערי, יעקב ישראל, גוסטבו סגורסקי, הדס סט, דוד עדיקא, רון עמיר, עינת עריף גלנטי, רונית פורת, גסטון צבי איזקוביץ׳, מיכל רובנר, אלדד רפאלי, ברוך רפיח, אתי שוורץ